Het is nauwelijks voorstelbaar dat ‘De laatste verhalenweefster’ een debuutroman is.
Met deze fijnzinnige roman weet Coppes haar visitekaartje echter stevig af te geven. Het boek is weliswaar een roman (fictie), maar bevat verschillende elementen uit de eigen familiegeschiedenis van deze auteur en wellicht heeft dat er mee te maken dat het verhaal zo intens dichtbij voelt. De emoties en de strijd van de diverse personages zijn zó invoelbaar, het kan niet anders dan dat daar een grote vorm van betrokkenheid aan te pas is gekomen.
