Neuro-econoom Paul Zak heeft ontdekt dat het aanhoren een verhaal ervoor zorgt dat ons lichaam cortisol en oxytocine vrijgeeft. Die chemische stoffen lokken het unieke menselijke vermogen uit om een verbinding aan te gaan, zich in te leven en betekenis te geven. Persoonlijk ervaar ik dat ook in het vertellen van een verhaal, zonder contact met je publiek, geen goed verhaal.
Kinderen die nooit worden voorgelezen schijnen sociaal gezien een enorme achterstand te hebben. Je zou ook kunnen zeggen; ze zijn niet gevoed door de stoffen die verbinding maken mogelijk maakt. Alleen daarom en zeker niet alleen voor kinderen zouden we vaker naar verhalen moeten luisteren en ze vertellen.
