Hoe lang is het geleden dat ik voor een programma thuis bleef? Countdown met Simone Walraven en Adam Curry was zo’n programma waar ik de hele week naar uit kon kijken. Ik wilde graag op Simone lijken, met haar welgevormde rode lippen, haar hoedjes en de manier waarop ze elke geïnterviewde het gevoel kon geven belangrijk te zijn. Even voor de duidelijkheid; we schelen misschien zes jaar maar in mijn puberjaren was zij nog ‘lichtjaren’ volwassener dan ik.
Vlak voor mijn boekpresentatie van mijn debuutroman hoorde ik van vriend Hubert dat hij haar zou meebrengen omdat ze geïnteresseerd was om me te interviewen voor het radioprogramma ‘Simone’s Songlines.’ Als er ergens nog een puber in mij schuilt dan deed zij een rondedansje. Een dag na mijn boekpresentatie kreeg ik een uitnodiging en een uitleg van waar haar programma over gaat wat me gezien het thema van mijn boek erg aansprak.
‘De show is oorspronkelijk geïnspireerd door de inheemse bevolking van Australie, die duizenden kilometers door de wildernis lopen aan de hand van “muzikale landkaarten”: eeuwenoude navigatie liedjes, die van generatie op generatie worden doorgegeven. Zij zeggen dat alle natuur ooit werd gevormd door muziek, dat die melodieën nog steeds in het land zitten — en die “muzikale paden” bewandelen ze, al zingend!
Vertaald naar onze moderne wereld: één van mijn vragen zal gaan over een speciaal liedje (de “Songline Choice” — het liefst iets uit de popmuziek dat past binnen het format van Radio 2, vanaf de Jaren 60 of later), dat jou op een belangrijk moment in je leven, wellicht een soort figuurlijk kruispunt, richting heeft gegeven of steun. Kan ook een liedje zijn dat je gewoon diep in de ziel raakt! Verder gaan we het uiteraard hebben over jouw leven, het tot stand komen van je boek en je perspectief op hoe het thema van je boek hoop biedt voor de toekomst van onze turbulente wereld.
http://www.nporadio2.nl/simonessonglines
Een week later werd ik door haar ontvangen in het huis van onze vrienden Hubert en Jonatas en ze was precies zo hartelijk en geïnteresseerd als destijds op TV maar dan met de diepte van een volwassen vrouw. Of lag dat aan mij? Ik had wel uren met haar verder kunnen praten tussen de Latijns Amerikaanse boeken die ons vergezelden tijdens het interview.
