Hart van het dorp (Column voor Contact)

geplaatst in: Blog | 0

Door omstandigheden was het al donker toen ik in een huurauto de berg op reed. Er stond angstzweet in mijn handen want ik had niet eerder in de bergen gereden en de onverlichte weg zat vol haarspeldbochten en onverwachte hellingen. Ik vervloekte mezelf. Waarom moest ik nou zo nodig naar een Italiaans bergdorpje?

De volgende morgen, toen we aan onze eerste cappuccino zaten, wist ik het weer. De eerste jaren van mijn leven woonde ik in Colombia in een soortgelijk bergdorpje en ik houd ervan dat het hart van het dorp zich laat zien op het dorpsplein. Zo ook hier. We keken van onze plek op het terras uit op dertien olijfbomen met bankjes in hun schaduw.
Tegen de muur van onze Bar Central stond een bankje waarop geen toerist durfde te gaan zitten.

Instinctief voelde iedereen aan dat dit een bankje was waar alleen de hier gewortelden zaten, en alleen zij die een respectabele leeftijd hadden bereikt.
Die ochtend zat daar een man die alleen nog maar een paar tanden in zijn mond had. Zijn grijze haar lag in plukken op zijn kalende schedel en zijn snor en wenkbrauwen leken wel van taai gras. Hij zat daar zonder koffie, telefoon of gezelschap maar dat leek hem niet te deren.

Door zijn aanwezigheid begon ik mijn eigen onrust te ervaren. In de tijd dat hij opging in zijn eigen wereld had ik ‘alle’ wereldproblemen met mijn man doorgenomen en had ik al zeker vier keer mijn telefoon gecheckt. Verwonderd vroeg ik me af waar mijn vermogen was gebleven om, net zoals hij, in mezelf genoeg te zijn. Na een paar lome ochtenden wist ik weer dromerig voor me uit te kijken terwijl het dorpsleven om me heen bewoog.

Volgen Marita Coppes:

Weaver of stories for change

Ik weef verhalen voor verandering.

Laatste berichten van