Hier verzamelde ik een reeks mooie ervaringen en bespiegelingen.
In mei 2025 brachten wij de voorstelling De Kwetsbaarheid van Iets Groots op de planken. Onder leiding van regisseur Noa Pylyser werkten we aan een theaterproject dat zich richt op de grote, onbekende zaken in ons leven. Denk aan de vluchtelingencrisis, klimaatverandering en pandemieën – onderwerpen die vaak te groot en overweldigend lijken. Maar wat als we deze thema’s niet uit de weg gaan, maar juist proberen te begrijpen? Kunnen we dan een ander perspectief ontwikkelen?
Together with my colleagues Kees Klomp and Ruth van Lenthe, I’m co-creating a powerful learning process with Windesheim students — as they write, film, and shape their own documentary from the ground up:
➡️ Momentum – Living Together in the City.
Hoe leren we van en met elkaar als de toekomst onzeker is? In het project “Stad van de Toekomst” bouwen we samen met jonge mensen een verhaal over hoe zij Zwolle ervaren en hoe zij de stad in de toekomst zien. Dit project is meer dan alleen een documentaire—het is een levendige emergente leerruimte waarin kennis, ervaringen en ideeën samenkomen en nieuwe inzichten ontstaan.
Verheugd en dankbaar deel ik dat ik voor twee dagen in de week in dienst ga bij Windesheim. Mijn werk kan ik het beste samenvatten als ‘Verhaalbegeleider’; met studenten, docenten en relaties van twee verschillende lectoraten ga ik het komend jaar transitieverhalen maken.
The article “Resilience in Higher Education: Inner Development for Social Change” by Marita Coppes and Maike Verhagen discusses the integration of resilience into higher education curricula to enhance student well-being and societal engagement.
I just woke up feeling incredibly thankful! Not only did we secure fourth place in the #TripleEaward by #ACEEU for the best student-led initiative, but we also were the category winners for the People’s Choice Award!
Het team verantwoordelijk voor de Resiliency Labs van de opleiding Global Project and Change Management in Zwolle zijn genomineerd voor de Triple E Awards! The Triple E Awards, een wereldwijde erkenning voor voor de inspanningen van het hoger onderwijs voor meer ondernemerschap.
Hoe ouder ik word, hoe meer ik ervan doordrongen raak dat ik een goede voorouder wil (leren) zijn. Om die wens kracht bij te zetten heb ik een bos voor mijn verjaardag gevraagd voor Colombia, het land waar ik geboren ben.
Jullie team is de drijvende kracht achter de Resiliency Labs. Hiermee benadrukken jullie het belang van het ontwikkelen van veerkracht in tijden van onzekerheid. Dankzij jullie is het nu onderdeel van het curriculum van de studie Global Project and Changemanagement.
Gisteravond zijn de studenten van MindMe officieel benoemd tot Green Ambassadors! Een grote eer, want dit was de eerste Green Ambassador uitreiking van Windesheim en dit betekent dat wij als onderzoeksgroep goed opvallen.
Dochters & vaders is een documentaire waarin filmmaker Sarah Marijnissen op zoek gaat naar de invloed van onevenwichtige dochter-vader relaties en hoe deze op latere leeftijd kunnen worden hersteld.
In een huiskamertheater in Almen weefde ik verschillende verhalen aan elkaar, beginnend met mijn jeugd in Colombia, reizend naar de eerste keer dat ik weer terugkeerde naar Zuid-Amerika en inspiratie opdeed voor mijn boek en mijn serie 'de guardians of the future'.
Veerkrachtige mensen hebben hetzelfde gemeen; ze hebben de moed om het narratief over zichzelf te veranderen.
Ik was gast in Luxor. Mijn keuze film was 'Bigger than us', een film over zeven jonge changemakers. Daarna ging ik met het publiek in gesprek over waarom ik de film had uitgekozen, de link met mijn boek en de noodzaak van het veranderen van het narratief.
Ik werkte mee aan de documentaire 'Het verhaal van soldaat Morgan, die vertrok vanuit Wales maar nooit meer terugkwam'
Tijdens het IJsselfestival vertelde ik over Wangari Muta Maathai. Ik droeg de universal kimono waar de universele rechten van de mens op gedrukt staan. In mijn rug mijn portret van haar.
Sinds kort is er wetenschappelijk bewijs waarmee de pionierende boomjurist kan schermen in de rechtbank. De Katholieke Universiteit in Leuven toonde een belangrijk verband aan tussen de aanwezigheid van oude, ontwikkelde bomen met een grote kruin en een lager gebruik van geneesmiddelen voor hart- en vaatziekten en mentale aandoeningen bij de mensen die in directe omgeving van die bomen wonen.
Toen ik negen jaar oud was schreef ik de Indiase goeroe Bhagwan, die later Osho werd genoemd, een boze brief. Ik vond dat hij mijn vader had afgepakt en als hij hem kon afpakken, zo dicteerde mijn kinderlijke logica, kon hij hem ook weer terugsturen.
Als we ervan uitgaan dat iedereen vroeg of laat door het leven verwond raakt, kun je je afvragen waarom we het in het onderwijs vooral hebben over feitenkennis, vaardigheden en over cijfers halen. Waarom leren we ze niet meer over onzekerheidsvaardigheid, faalmoed of kwetsbaarheidskunde?
Ik ben er trots op dat ik mocht bijdrage aan het winnen van deze prijs. Ik heb mee mogen bouwen aan het verhaal voor de voordracht.
Jongeren van schrijfclub Nuwanda in Zutphen pennen corona van zich af: ‘Mijn typemachine baalt van mij’
Alleen op je studentenkamer. Niet op stap met je vrienden. Voor jongeren is de coronatijd een straf. Hoe ga je daarmee om en hoe raak je je coronastress kwijt? De jongeren van de Zutphense schrijfclub Nuwanda hebben een uitlaatklep: maak een kort verhaal over corona. Het is de bedoeling dat die schrijfsels, samen met andere korte verhalen, in de loop van 2021 worden gebundeld en uitgebracht.
Sinds het aantreden van de Braziliaanse president Bolsonaro nemen de noodkreten van de bewoners van het Amazonegebied toe. Hoe gemakkelijk er over de hoeders van de Amazone wordt gebulldozerd, ondervond schrijfster Marita Coppes eind jaren negentig tijdens een reis door Ecuador.
Het toekomstige klimaat van onze planeet is onlosmakelijk verbonden met de toekomst van onze wouden.’
Wangaari Mataai wist dat al in de jaren zeventig.
oor mij is keuzevrijheid heel gewoon maar hoeveel systeemdoorbrekers zijn mij wel niet voorgegaan om dat voor elkaar te krijgen? Elke millimeter van de keuzevrijheid van de vrouwen van nu is centimeter voor centimeter bevochten aan keukentafels, in echtelijke bedden, in schoolbanken en op werkvloeren. En waar die keuzevrijheid nog niet algemeen aanvaard is, wordt er nog elke dag gestreden.
Ik ben in 1974 geboren te Cali, één van de geweldadigste steden van de wereld. Het was in de tijd van de opkomst van Pablo Ecscobar en het Calikartel.
Voor vrouwen is de vrijheid om te kunnen kiezen nog niet zo oud. Slechts een paar generaties terug geloofden vrouwen nog dat ze geen keuze hadden als het op geboortebeperking, buitenshuis werken of studeren aankwam. Misschien is het daarom niet zo gek dat vrouwen het moeilijk vinden om voor zichzelf te kiezen.
Ik ben sinds kort vaste columnist bij Contact. Dit verhaal gaat over hoe de liefde ontstond tussen mijn opa en oma in Zutphen.
Toen ik ruim zeventien jaar geleden voor het eerst de Oude IJsselbrug overliep wist ik nog niet dat in oorlogstijd mijn opa en oma over dezelfde brug hadden gelopen en hun liefde net een paar uur oud was. De zon scheen en lichtte de witte huizen aan de IJsselkade op.
De Nationale Vertelschool bestaat tien jaar! En we hebben dat natuurlijk gevierd met verhalen. Onze cursisten vertelden prachtige anekdotes vanuit verschillende jaargangen, meestervertellers Frans en Godfried vertelden over een olifant die door het dak van een schouwburg viel, Ailun en Wim gaven een miniworkshop en Marita vertelde over haar roman #delaatsteverhalenweefster.
"Marita was afgelopen vrijdag te gast bij Paperback Radio Amsterdamfm: 'Ze maakte er een roman van die leest als een thriller en al lezend bijna als een film aan je geestesoog voorbijtrekt.' - Frans van der Beek."
Vlak voor mijn boekpresentatie van mijn debuutroman hoorde ik van vriend Hubert dat hij haar zou meebrengen omdat ze geïnteresseerd was om me te interviewen voor het radioprogramma 'Simone's Songlines.' Als er ergens nog een puber in mij schuilt dan deed zij een rondedansje. Een dag na mijn boekpresentatie kreeg ik een uitnodiging en een uitleg van waar haar programma over gaat wat me gezien het thema van mijn boek erg aansprak.
De Nationale Vertelschool staat voor topkwaliteit in de vertelkunst door de unieke samenwerking van drie zeer ervaren verteldocenten:. De trainingen en workshops zijn sterk ervaringsgericht. We gaan spelenderwijs te werk. Tijdens onze trainingen en workshops doen we oefeningen gericht op ontspanning, concentratie, présence, verbeeldingskracht, contact maken met jezelf en met je publiek en het gebruik van stiltes. We spelen met sferen, stemmingen, emoties, het ontwikkelen van personages, het werken met dialogen en het gebruik van ruimte.
Ik heb een afspraak met Marita Coppes, vertelkunstenaar bij uitstek. Ze schrijft en schildert. En ze inspireert, ontmoet en verbindt mensen middels verhalen. Tijdens de netwerkbijeenkomst van het Handvest voor Compassie op zaterdag 12 november zal Marita haar vertellende kracht dan ook inzetten om de bezoekers nog meer te inspireren tot compassie met verhalen.
Marita Coppes (41) uit Zutphen vertelt, schildert, schrijft en doceert. De afgelopen twee jaar werkte ze aan twaalf iconische schilderijen van bijzondere vrouwen die nu de inspiratiebron zijn voor de verhalen die zij en vijf andere vertellers gaan uitdragen op Wereldverteldag.
Onder mijn handen groeide Sunitha uit tot een modern icoon. Het schilderij liet ik op een kaars en een waterfles drukken en ik maakte er een mooi pakket van. Een vriendin van mij die afgelopen zomer naar India ging, bracht het pakket naar Hyderabad, de stad vanwaaruit zij haar werk doet. Niet lang daarna kreeg ik een mail van Sunitha met de volgende woorden: ‘Dank je wel voor het versterken van mijn kracht. Het is geweldig om te weten dat er ergens iemand is die genoeg om je geeft om dit voor je te doen.’